Piątek, 26 kwietnia 202426/04/2024
690 680 960
690 680 960

Konsekwencje zdrady małżeńskiej oraz zatrzymanie przez policję. Adwokat radzi naszym czytelnikom

W cyklu materiałów poruszających często skomplikowane i nie do końca zrozumiałe aspekty dotyczące życia codziennego, tym razem odchodzimy od sprawy rozwodów. Naszych czytelników tym razem trapią trochę inne problemy, mają też wątpliwości z nimi związane.

W ostatnim czasie kolejni nasi czytelnicy zwrócili się z prośbą o wyjaśnienie przez adwokata zawiłych i często skomplikowanych spraw, które znienacka pojawiły się w ich życiu. Po raz kolejny pomocny okazał się adwokat Łukasz Lecyk z Kancelarii Adwokackiej przy ul. Chmielnej 13/6 w Lublinie, który specjalizuje się w rozwiązywaniu podobnych problemów.

Jeden z naszych czytelników prosi o informację, czy za zdradę żony czy też męża grozi jakaś kara?

W niektórych krajach arabskich za zdradę małżeńską grozi chłosta. Polskie prawo karne nie wprowadza żadnych sankcji za tzw. skok w bok. Z jednym małym ale… O niewiernym małżonku pamięta kodeks rodzinny i opiekuńczy. Zgodnie z przepisem art. 60 kodeksu, jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia (np. w wyniku zdrady), a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd może na żądanie małżonka niewinnego orzec, że małżonek winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego.

– Podsumowując: jeśli zdradziłeś i jesteś wyłącznie winny rozpadu małżeństwa, sąd może stwierdzić, że powinieneś płacić alimenty małżonkowi – wyjaśnia adwokat Łukasz Lecyk.

Kolejny nasz czytelnik zainteresowany jest uprawnieniami policji. A dokładnie tym, kiedy policja ma prawo zatrzymać daną osobę?

Zgodnie z przepisem art. 244 kodeksu postępowania karnego, Policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo, a zachodzi obawa ucieczki lub ukrycia się tej osoby albo zatarcia śladów przestępstwa bądź też nie można ustalić jej tożsamości albo istnieją przesłanki do przeprowadzenia przeciwko tej osobie postępowania w trybie przyspieszonym. Policja ma też prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo z użyciem przemocy na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej, a zachodzi obawa, że ponownie popełni przestępstwo z użyciem przemocy wobec tej osoby, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa grozi. Policja zatrzymuje osobę podejrzaną, jeśli przestępstwo, o którym mowa powyżej zostało popełnione przy użyciu broni palnej, noża lub innego niebezpiecznego przedmiotu, a zachodzi obawa, że ponownie popełni ona przestępstwo z użyciem przemocy wobec osoby wspólnie zamieszkującej, zwłaszcza gdy grozi popełnieniem takiego przestępstwa.

– Zatrzymany musi zostać natychmiast poinformowany o przyczynach zatrzymania i o przysługujących mu prawach, w tym o prawie do skorzystania z pomocy adwokata. Z zatrzymania sporządzany jest protokół, w którym musi się znaleźć imię, nazwisko i funkcja dokonującego tej czynności, imię i nazwisko osoby zatrzymanej, a w razie niemożności ustalenia tożsamości – jej rysopis oraz dzień, godzinę, miejsce i przyczynę zatrzymania z podaniem, o jakie przestępstwo się ją podejrzewa. Protokół powinien również zawierać złożone przez zatrzymanego oświadczenia oraz to, że udzielono mu informacji o przysługujących prawach. Odpis protokołu doręcza się zatrzymanemu – tłumaczy adwokat Łukasz Lecyk.

Sporo problemów z błahej sprawy spotkało naszego kolejnego czytelnika. Po tym jak zainteresował się tym prokurator, obawia się, że informacja o tym dotrze do jego zakładu pracy i na uczelnię.

Okazuje się, że zgodnie z przepisem art. 21 kodeksu postępowania karnego, o ukończeniu postępowania toczącego się z urzędu przeciw osobom zatrudnionym w instytucjach państwowych, samorządowych i społecznych, uczniom i słuchaczom szkół oraz żołnierzom należy bezzwłocznie zawiadomić przełożonych tych osób. Prokurator zawiadamia również o wszczęciu postępowania przeciw funkcjonariuszom publicznym, a o wszczęciu postępowania przeciw innym osobom, o których mowa w § 1 – jeżeli wymaga tego ważny interes publiczny.

(fot. pixabay.com)

Jeden komentarz

  1. Ale trzeba zaznaczyć, że raz to nie zdrada.

Z kraju