Wystawa malarstwa trójki ukraińskich studentów UMCS. Śpiesz się, aby obejrzeć (zdjęcia)

Prezentowane prace należą do kategorii tzw. wielkoformatowych dyplomów malarskich. Na wystawie „Wybrane dyplomy 2021. Malarstwo” prezentowane są dyplomy wykonane w jednej z najbardziej tradycyjnych technik malarskich – w technice olejnej w Pracowni Technik Malarskich w Instytucie Sztuk Pięknych pod opieką dr Anny Barańskiej.

Są to prace wykonane przez Anastasiię Tymoshenko („Karmimy się tym, co na zewnątrz”), Nataliię Ostapyshyn („Żywioł”), Krystinę Yakovenko („Mój las”). Autorki przekazują swe wrażenia odnoszące się do współczesności, prezentują relacje pomiędzy nimi a naturą. Demonstrują także tak ważne dla nowych pokoleń odnajdywanie własnej wartości i swojego miejsca w świecie i społeczeństwie.

– Mój dyplom artystyczny (…) – tłumaczy Nataliia Ostapyshyn – składa się z 3 obrazów przedstawiających żywioł wody, który jest ucieleśnieniem mojej duszy, wewnętrznego najskrytszego świata. (…) Najważniejsze (…) nie jest realistyczne odwzorowanie morskiego krajobrazu, a element emocjonalny. Woda jest symbolem wewnętrznego świata, ten głęboki ocean przeżyć i emocji, który żyje w każdym z nas i który tak starannie próbujemy ukryć. (…) W pewnym stopniu inspiracją dla mnie była twórczość Iwana Ajwazowskiego, Williama Turnera i Kaspara Dawida Friedricha. Podziwiam, jak mistrzowsko przepuszczają świat przez pryzmat wewnętrznych odczuć i sposób, w jakich wylewają to w swoich pracach, nie pozostawiając nikogo obojętnym.

– Większość ludzi może swoje decyzje podejmować autonomicznie, niestety nie wszyscy – uważa Anastasiia Tymoshenko. – Do dziś jest jeszcze pewien procent kobiet, na życie których wpływa kultura i tradycja. Pełnią role społeczne, które nie przynoszą im szczęścia i prowadzą do ich symbolicznego uwięzienia. Do wyobcowania może nas też prowadzić pozorne szczęście, pragniemy przemiany naszego życia, które tak naprawdę są chwilowe i z przymusu stajemy się zakładnikami. Stając się prezentem, przenosimy się do klatki, która staje się naszym domem. Ale będąc w tym środowisku, nadal nie jesteśmy jego częścią. To symboliczne zamknięcie nie zawsze ma wymiar fizyczny. (…) Tak wiele rzeczy w naszym życiu wpływa na to, jak postrzegamy świat i siebie w nim. Formujemy się i dorastamy. Każdy ma swoje wartości, marzenia, nadzieje. Kiedy przychodzi czas, dokonujemy różnych wyborów w życiu, choć nie zawsze jesteśmy w stanie przewidzieć, jakie będą ich konsekwencje.

– Każdy człowiek trzyma w swoim sercu wspomnienia z dzieciństwa, które towarzyszą mu przez całe życie – twierdzi Krystina Yakovenko. – Dla mnie są to opowieści mojej mamy o lesie, przy których upłynęło moje dzieciństwo. Opowieści, które pobudzały moją wyobraźnię i do tej pory towarzyszą mi w moim już dorosłym życiu. (…) Mitologia słowiańska stała się podstawą dla moich prac ponieważ jestem Słowianką. To jest ziemia i wierzenia moich przodków, które wewnętrznie czuję (…), czuję, że jestem dzieckiem przyrody, jej częścią. Las, który przedstawiam na moich obrazach, jest metaforą duszy człowieka. Duszy, która też czasami wygląda jak ten mroczny, tajemniczy albo czarujący i przedziwny czas. (…) Las nie ma ram czasowych, cały czas żyje i zmienia się. Śmierć jednego drzewa daje życie innym roślinom. Tak samo nasza dusza nie umiera i nie starzeje się, a po naszej śmierci my będziemy żyć w duszach tych ludzi, których życia dotknęliśmy.

Wstęp na wystawę jest bezpłatny. Można ją zwiedzać w czasie otwarcie Lubelskiego Centrum Konferencyjnego.

Galeria zdjęć

Następna strona

(fot. tekst Leszek Mikrut)