Przed laty w Lublinie organizowano wyścigi konne. Przybywali na nie goście z całego kraju

Historia wyścigów konnych w Lublinie sięga początku lat 60-tych XIX wieku. Impulsem do ich zorganizowania stały się doroczne wystawy rolnicze organizowane w Warszawie i Łowiczu, podczas których odbywały się gonitwy koni. Pierwsze wyścigi zorganizowano przy okazji ogólnokrajowej wystawy rolniczej. Wydarzenie towarzyszyło wiele dodatkowych atrakcji m.in. koncerty muzyczne, przedstawienia teatralne, loterie fantowe oraz iluminacja ogrodu miejskiego.

Wielka gonitwa została nazwana „Próbą rączości koni” jej organizatorami byli członkowie Komitetu Wystawy, reprezentujący przemysłowców, członków Towarzystwa Rolniczego i miłośników jeździectwa. Warto wspomnieć Ludwika Grabowskiego, który prowadził w Sernikach nad Wieprzem słynną na całą Europę stadninę koni pełnej krwi angielskiej i stajnie wyścigową.

Wielkim wsparciem przy organizacji wykazał się znany lubelski fabrykant Michał Kośmiński, na którego polach wybudowano tor z trybuną sędziowską. Posiadała ona obszerną na 400 osób galerię w stylu angielskim dodatkowo zadaszoną płótnem. Zawody były organizowane w godzinach popołudniowych od połowy sierpnia do końca miesiąca.

Organizatorzy nie spodziewali się aż tak wielkiego zainteresowania, do Lublina przybywali goście z całego kraju. Ponieważ obowiązywały bilety wstępu wiemy, że zawody obejrzało ponad 10 tys. osób. Warto podkreślić, że stanowiło to połowę wszystkich mieszkańców ówczesnego Lublina. Ciekawostką było zorganizowanie komunikacji zbiorowej dla widzów, którą obsługiwały omnibusy konne. Przedstawiciele wyższych sfer przybywali w karetach, zaprzęgach, bądź pod siodłem na własnych koniach.

Dziennikarz „Kuriera Warszawskiego” opisywał, że na placu przed torem znajdowało się 750 powozów, bryczek i karet. Ta wspaniała impreza sportowa okazała się wielkim sukcesem. Dochód ze sprzedaży biletów pokrył w całości koszty organizacji zawodów budowy trybuny i postawienia galerii. Niestety trudna sytuacja polityczna, jaka była wówczas w Królestwie Polskim, przyćmiła całkowicie wielki sukces organizowanych wyścigów. Pamiątką tych wydarzeń jest obecnie nazwa ulicy Wyścigowej, przy której wybudowano pierwszy tor w Lublinie.

W 1901 roku, kiedy to organizowano Wystawę Przemysłowo – Rolniczą, na placu przy Rogatce Warszawskiej, czyli w okolicy obecnej ulicy Lipowej i Alei Racławickich wybudowano tor konkursów hippicznych oraz stajnie. Podobnie jak dawniej, impreza była bogata w liczne atrakcje i cieszyła się ogromnym zainteresowaniem.

Tę piękną tradycję hodowli oraz prezentowania koni kontynuowano w dwudziestoleciu międzywojennym. Wówczas zorganizowano Drugą Wystawę Koni na której zjawiło się wielu znamienitych gości w tym minister spraw zagranicznych Józef Beck oraz wiceminister spraw wojskowych Aleksander Litwinowicz. Plac, na którym zorganizowano wystawę, jest miejscem, gdzie obecnie stoi galeria handlowa Plaza.

W połowie lat 20-tych utworzono Lubelskie Towarzystwo Zachęty do Hodowli Koni. Uzyskało ono od wojewody zgodę na budowę toru na łąkach przy Bystrzycy, gdzie przeniesiono wszystkie wydarzenia. Obecnie są to tereny dawnego Lubelskiego Klubu Jeździeckiego. Tor wyścigowy w Lublinie cieszył się dobrą opinią wśród znawców. Mówiono, że jest nawet lepszy od słynnego toru na warszawskim Służewcu, ponieważ nasz był dłuższy i miał więcej miejsca dla zaplecza. Na jednych z zawodów gościł też słynny generał Władysław Anders.

Okres wojny i okupacji był specyficznym czasem dla lubelskiego toru. Mimo działań wojennych niemieccy okupanci nie zaprzestali wyścigów. Wręcz przeciwnie, chętnie organizowano gonitwy, na które zapraszano niemiecką śmietankę wśród której okazjonalnie pojawiał się Gubernator Ernst Zorner. Pomimo dramatycznych wydarzeń związanych z okupacją i wojną, lubelski tor przeżywał
lata świetności. Liczne wyścigi dawały Niemcom duże zyski, dlatego inwestowali i chętnie organizowali gonitwy.

Kres lubelskiego toru nastał w 1947 kiedy to wyścigi zorganizowano po raz ostatni. Być może było to spowodowane wielką powodzią. W latach 50-tych XX wieku widać było jeszcze resztki toru wyścigowego. W czasach nam współczesnych na terenie dawnego toru wyścigowego kontynuowano jeszcze prawie 160 letnie tradycję pasji i miłości do koni, bowiem funkcjonował w tym miejscu Lubelski
Klub Jeździecki. Kilka lat temu podjęto decyzję o jego likwidacji, zaś teren ten został przeznaczony pod budowę zespołu boisk piłkarskich i stadionu żużlowego.

(wideo – Paweł Małkowski)