Od dzisiaj dworzec kolejowy Lublin Główny nosi imię Lubelskiego Lipca 1980 (zdjęcia, wideo)

W niedzielę przed południem przed budynkiem dworca kolejowego Lublin Główny odbyły się uroczystości nadania dworcowi imienia Lubelskiego Lipca 1980. W uroczystym odsłonięciu tablicy wzięli udział posłowie, przedstawiciele władz lokalnych, kolejarze, a także Krzysztof Mamiński – prezes zarządu PKP S.A. i Grupy PKP (gospodarz wydarzenia), Henryk Grymel – przewodniczący Krajowej Sekcji Kolejarzy NSZZ „Solidarność” oraz Czesław Niezgoda – przewodniczący Komitetu Strajkowego w PKP w Lublinie w 1980 r.

Po uroczystych przemówienia nastąpiło odsłonięcie tablicy i złożenie przed nią kwiatów. Następnie uczestnicy obchodów rocznicowych przemaszerowali przed pomnik Doli Kolejarskiej, gdzie o godzinie 10.00 rozpoczęła się Msza Święta, po której nastąpią okoliczne przemówienia oraz złożenie kwiatów przed pomnikiem.

Lubelski Lipiec 1980

Nasilający się kryzys gospodarczy w Polsce w 1980 r. spowodował, że wprowadzone nagle podwyżki cen w lipcu tego roku odczuwano szczególnie głęboko. W odpowiedzi, w dniu 8 lipca, pracownicy Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Świdniku przerwali pracę. Strajk próbowali opanować członkowie władz Polskiej Zjednoczonej Partii Politycznej i dyrekcja fabryki, ale ich interwencja dotycząca zaprzestania protestu, nie przyniosła oczekiwanego rezultatu. Strajk podejmowała coraz większa liczba pracowników WSK, wieść o nim szybko dotarła do innych lubelskich zakładów.

W następnych dniach stanęły duże zakłady w Lublinie: Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacji, Lubelskie Zakłady Naprawy Samochodów, Fabryka Maszyn Rolniczych „Agromet”, Fabryka Samochodów Ciężarowych oraz Lubelskie Zakłady Przemysłu Skórzanego. 15 lipca przerwała pracę lokomotywownia, a następnego dnia stanął cały Lubelski Węzeł Kolejowy. W okresie lubelskiego lipca do strajku przystąpiło ponad 150 zakładów pracy i 40-50 tysięcy osób.

Postulaty protestujących miały głównie charakter ekonomiczny, ale pojawiały się wśród nich także żądania wolnych wyborów do związków zawodowych, likwidacji przywilejów oraz zagwarantowania niezależności prasy. Zmienił się sposób organizacji protestu społecznego. Doświadczenia lat ubiegłych sprawiły, że strajkujący nie wyszli na ulicę, gdzie mogli być szybko spacyfikowani, ale zamknęli się w zakładach pracy. Ta forma protestu była bardziej skuteczna.

Lubelski lipiec był pierwszą falą strajków, które rozlały się szeroko po Polsce w sierpniu 1980 r. Strajki w Świdniku i Lublinie wyprzedzały wydarzenia, które swój punkt kulminacyjny miały na Wybrzeżu, gdzie doszło do podpisania porozumień sierpniowych i powstania Solidarności.

Galeria zdjęć

Następna strona