Wazon wraca na swoje miejsce, trafi tam kapsuła czasu. Trwa renowacja elewacji kościoła ewangelickiego w Lublinie (zdjęcia)

Wazon ten w przeszłości był naprawiany w sposób niefachowy, co skutkowało koniecznością wykonania nowej części środkowej. Do ponownego wykorzystania zakwalifikowano jednak oryginalną podstawę oraz pokrywę. Wcześniej przygotowano solidne mocowanie dla nowej części, w oparciu o historyczne kotwy oraz dodatkowe wzmocnienia konstrukcyjne.

W najbliższym czasie we wnętrzu zrekonstruowanego wazonu ma zostać umieszczona kapsuła czasu. Znajdzie się w niej kopia dokumentu odkrytego podczas wcześniejszych prac oraz nowy tekst, odnoszący się do obecnie prowadzonych działań konserwatorskich. To nawiązanie do idei utrwalania historii, a zarazem forma upamiętnienia bieżącego etapu rewitalizacji kościoła.

Prace konserwatorskie obejmują również pozostałe elementy elewacji. W ramach prowadzonej inwestycji dokumentowane są poszczególne etapy działań, w tym także poprzez fotografie, które mają ukazać postęp i zakres renowacji.

Z kart historii świątyni

Kościół ewangelicki przy ul. Krakowskie Przedmieście w Lublinie powstał w drugiej połowie XVIII wieku. Przywilej na jego budowę wydał 25 sierpnia 1784 roku król Stanisław August Poniatowski. Zgodnie z ówczesnym prawem, lokalizacja została wyznaczona w odległości co najmniej 200 łokci od najbliższego kościoła rzymskokatolickiego. Potwierdzenie tej lokalizacji zostało wydane przez prezydenta miasta Jana Kantego Makarewicza oraz Radę Miasta.

Wśród fundatorów świątyni szczególnie wyróżnia się Jan Piaskowski – właściciel Radawca i radny miejski. Jego inicjały do dziś można odnaleźć na balustradzie balkonu w fasadzie budowli. Budowę kościoła sfinansowano jednak ze środków wielu osób, w tym również katolików. W dokumentach z epoki wymienia się między innymi starostę lubelskiego i marszałka koronnego Mniszcha.

Kościół powstawał w latach 1785–1788 według projektu architekta Fryderyka Zilcherta, znanego również z realizacji świątyni luterańskiej w Piaskach. Architekt działał także w Opolu Lubelskim i Kazimierzu Dolnym. Świątynia została zaprojektowana w stylu klasycystycznym, jako budowla jednowieżowa. Prace rzeźbiarskie, w tym kapitele pilastrów na elewacjach, wykonał rzeźbiarz o nazwisku Flagler.

W 1844 roku silna burza zerwała blachę z hełmu wieży i uszkodziła mur cmentarny. W wyniku tego zdarzenia wymieniono pokrycie dachowe kościoła. W roku 1849 do świątyni przeniesiono elementy wyposażenia dawnego zboru luterańskiego w Piaskach, gdzie ostatnie nabożeństwo odprawiono w 1819 roku. Wśród zachowanych zabytków znajdują się ambona oraz obraz ołtarzowy z 1628 roku, przedstawiający Ukrzyżowanie i Ostatnią Wieczerzę.

W kościele umieszczono także epitafia znanych przedstawicieli lubelskiego przemysłu oraz duchowieństwa ewangelickiego, w tym Augusta Karola Vettera, braci Krausse i lokalnych pastorów.

Obecna faza renowacji świątyni to nie tylko działania techniczne, ale także świadectwo troski o dziedzictwo historyczne Lublina, w którym kościół ewangelicki stanowi ważny element miejskiego pejzażu kulturowego.

Galeria zdjęć

Następna strona