Kolejne podejście do budowy sygnalizacji świetlnej na ul. Krańcowej

No właśnie – nie ma przepisu mówiącego o pierwszeństwie pieszego „dopiero” wchodzącego na PdP, ale tak samo nie ma przepisu mówiącego o tym, że kierujący pojazdem ma pierwszeństwo przed pieszym „dopiero” wchodzącym na PdP.

[Ale mógłbym zapytać Ciebie co to oznacza słowo wchodzący/znajdujący się. Ile to jest „dopiero”? Czy to jest 1, 2, 3 kroków/metrów/sekund od wejścia – co również nie jest sprecyzowane w ustawie, ani rozporządzeniu.
Jak by nie liczyć odległości przebytej przez pieszego po PdP, to do potrącenia pieszego na PdP dochodzi właśnie na PdP – czyli w miejscu gdzie pieszy (zgodnie z '1) – ma pierwszeństwo.] – nie odpowiadaj jeszcze, bo to nie jest jeszcze wyjaśnienie naszego sporu, tak się zapisów prawa nie interpretuje – musi być zakaz/nakaz, a nie zasada, że inaczej być nie może.

Na tej podstawie wydawać by się mogło, że kwestia pierwszeństwa nie jest rozstrzygnięta – ale tak nie jest!

Pozwól, że wpierw przytoczę 2 artykuły z PoRD oraz 1 z rozporządzenia „w sprawie znaków i sygnałów drogowych.” przywołąnych wcześniej wspomnianą ustawą.

'1 – Art. 26.1 Kierujący pojazdem, zbliżając się do przejścia dla pieszych, jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa pieszemu znajdującemu się na przejściu.
'2 – Art 47.4. „Kierujący pojazdem zbliżający się do miejsca oznaczonego znakiem [PdP] jest obowiązany zmniejszyć prędkość tak, aby nie narazić na niebezpieczeństwo pieszych znajdujących się w na PdP lub na nie wchodzących.”
'3 – Art. 14a. „Zabrania się wchodzenia na jezdnię bezpośrednio przed jadący pojazd, w tym również na przejściu dla pieszych,”

Te 3 artykuły wszystko tłumaczą.
Omówię to na przykładzie.

a) Z punktu widzenia pieszego:
1. Pieszy dochodzi do PdP. Widzi, że pojazdy są na tyle daleko, że jego wejście nie zmusi kierujących pojazdami nawet do zmniejszenia prędkości, albo znajdują się na tyle daleko, że zdołają się oni bezpiecznie zatrzymać, jeżeli pieszy wejdzie/znajdzie się na PdP, bo wtedy może zgodnie z '1 kierujący są zobowiązani ustąpić pierwszeństwa temu pieszemu.
2. Pieszy dochodzi do PdP i ocenia, że pojazdy są zbyt blisko na to, by były w stanie ustąpić mu pierwszeństwa. Wtedy zgodnie z '3 pieszy powinien powstrzymać się przed wejściem na PdP.
I teraz są dwa warianty (nie zależne od kierującego). Pieszy powstrzyma się (zgodnie z '3) przed wejściem, albo nie i dojdzie do potrącenia.
Jak widać powyżej: pieszy ma tylko (dwie zgodnie z prawem) możliwości: wejść/ nie wejść. Jeżeli jest sprawny, trzeźwy, pełnosprawny to powinien się powsrzymać się od wejścia na Pdp

b) Z punktu widzenia kierującego pojazdem:
1. Kierujący widzi przechodzącego po PdP pieszego. Wtedy nie ma żadnych wątpliwości co powinien zrobić. Drogi projektuje się w taki sposób, a PdP umiejscawia w takich miejscach, żeby kierujący (poruszający się z dopuszczalną prędkością) byli w stanie w odpowiednim momencie ocenić sytuację na PdP i odpowiednio zareagować i powinien się zatrzymać, umożliwiając przejście.
2. Kierujący zbliżając się do PdP nawiązuje kontakt wzrokowy z pieszym i „dogadują się między sobą” kto idzie/jedzie pierwszy. I to jest najlepsze rozwiązanie, bo zawsze „partnerstwo” na drodze to jest najlepsze rozwiązanie. Czasem wystarczy zwolnienie kroku/zdjęcie nogi z gazu, żeby wszystko skończyło się z korzyścią dla obu stron.
W tym punkcie dodam, że absolutnie nie jestem zwolennikiem tego, żeby pieszy/rowerzysta czy jakikolwiek iny użytkownik ruchu uzurpował sobie przywileje wynikające z tego, że jest daym użytkownikiem ruchu.
Nigdy, absolutnie nigdy nie będę za tym, żeby jeden pieszy wchodził na PdP na 2 czy 3-jedniowej jezdni (70km/h) i w ostentacyjny sposób uzurpował sobie prawa do pierwszeństwa (aczkolwiek zgodnie z '1 takie ma). To oczywiście nie zmienia faktu (z punktu widzenia kierujących), że jeżeli taki „rozczeniowiec” wejdzie na PdP nie należy mu umożliwić bezpiecznego przejścia. Bo, to że sąsiad bije żonę nie jest przyzwoleniem na bicie własnej.
3. Kierujący pojazdem nie ma świadomości tego, że zbliża się do PdP, albo ma taką świadomość, ale w myśl fałszywych/kłamliwych/nieprawdziwych źródeł informacji jest w przeświadczeniu, że może zlekceważyć fakt pieszego na PdP i wynikające tego faktu obowiązki.

Oczywiście w tym (dość rozbudowanym) wyjaśnieniu rozpatrzyłem tylko podstawowe kombinacje. Na drodze może znaleźć się szereg innych niespodziewanych okoliczności, których nie jestem w stanie uwzględnić powyższym rozwiązaniu, np.
-niespodziewane oblodzenie jezdni (ale niespodziewane jest dopiero wtedy jest jeżeli temp. wyraźnie powyżej zera)
-pieszy samobójca
-kierowca rajdowiec >150km/h po mieście
-kierowca grający w: Carmaeddon idt.
-pieszy na deskorolce wyskakujący zza gęstych krzaków
-9-letnie dziecko na rowerze, które z godnie z prawem może poruszać się po PDp, bo jest w myśl przepisów nadal pieszym uczestnikiem ruchu – ale odnośnie dzieci, niepełnosprawnych obowiązuję jeszcze surowsze zasady ograniczonego zaufania