Ciągły brak sygnalizacji na rondzie Honorowych Krwiodawców raz satysfakcjonuje kierowców, innym razem denerwuje

Podobna sytuacja istnieje również na leżącym opodal skrzyżowaniu z ul. Puławską. Na pozostałych zaś trzech skrzyżowaniach Al. Racławickich – z al. Długosza, z ul. Sowińskiego i ul. Poniatowskiego oraz z ul. Legionową i ul. Spadochroniarzy sygnalizacje świetlne działają od wielu dni.

– Trwają jeszcze odbiory w zakresie sygnalizacji świetlnych powstałych w ramach przebudowy Al. Racławickich – komentuje sytuację Justyna Góźdź z biura prasowego w Kancelarii Prezydenta Miasta Lublin. – Pozwolą one zweryfikować prawidłowość ich funkcjonowania. Po ich zakończeniu zostanie podjęta decyzja o uruchomieniu pozostałych niewłączonych do tej pory świateł na skrzyżowaniach.

Pokonywanie ronda Honorowych Krwiodawców w godzinach poza szczytem jest według wielu kierowców bardziej płynne właśnie przy braku sygnalizacji, a jedynie w formacie włączonych świateł pulsujących. Natomiast gdy wzmożony jest szczególnie ruch pieszy, sytuacja dla kierujących pojazdami staje się diametralnie różna.

– Po wprowadzeniu od 1 czerwca br. znowelizowanych przepisów dotyczących ruchu pieszych sytuacja kierowców stała się bardziej nerwowa – tłumaczy pan Ryszard, od ponad 40. lat kierowca taksówki. – Podjeżdżając do przejścia wyczekujemy teraz na manewr pieszego, bardziej obserwując jego ruchy, a nawet jego twarz, niż drogę oraz inne pojazdy.

– Szczerze przyznaję, że przechodząc teraz przez ulicę, o wiele mniej się rozglądam niż do tej pory – szczerze przyznaje Kamila z jednej z lubelskich szkół średnich. – Często korzystam ze smartfona, słucham muzyki. Idąc z koleżeństwem rozmawiamy, śmiejemy się, bo wiemy, że samochód i tak musi stanąć, bo my mamy pierwszeństwo.

– Pieszy, który ma obecnie bezwzględne pierwszeństwo, a kierowcy muszą czekać, gdy on nawet dopiero z odległości zbliża się do przejścia, czuje się jakby zwolniony od obowiązku upewnienia się, czy nie nadjeżdża jakiś pojazd, przewidzenia drogi jego hamowania – zauważa wieloletni kierowca zawodowy z Lublina. – Piesi w większości czują się „królami ulic i przejść”. Sytuacja na rogatce warszawskiej nie jest dobra przy braku działającej sygnalizacji. Bowiem w warunkach przejść dwuetapowych, które są tutaj zlokalizowane,  i przemieszczania się nawet pojedynczych pieszych uczestników ruchu drogowego, pokonanie przez samochody tego miejsca staje się o wiele dłuższe i bardziej uciążliwe. A przede wszystkim w wielu sytuacjach jest ono bardzo nerwowe, gdyż większość pieszych nawet nie stara się wspomóc oczekujących kierowców swym stanowczym miarodajnym krokiem, a idzie patrząc w telefony, rozglądając się, rozmawiając…

– Krępuje mnie obecna sytuacja na przejściach – zwierza się pani Apolonia, mieszkanka bloku przy ul. Puławskiej. Mam już prawie 80 lat i choć jeszcze dość sprawnie się poruszam, to jednak czuję, że dochodząc, do przejścia powinnam pokonać je śmiałym krokiem. A nie zawsze już na to wystarcza mi sił, dostaję bowiem zadyszki. Nawet więc jeśli chciałabym odpocząć przed przejściem, to nie mogę, bo samochodu już zatrzymują się i mnie przepuszczają. A ja nie chcąc, aby czekały na mnie, idę dalej, choć tchu mi w płucach brakuje. Dawniej było lepiej – dodaje z lekkim uśmiechem.

Pieszy także bardziej narażony jest w obliczu opisanej sytuacji, gdyż wprawdzie nowe przepisy borą go pod ochronę, ale w ewentualnej konfrontacji z pojazdem jest on zazwyczaj stroną poszkodowaną.

(fot. tekst Leszek Mikrut)