Nowe karetki w powiecie lubartowskim. To już trzeci zakup w tym roku (zdjęcia)

10 lat stare karetki wszystka kasa przejedzona nic nie odłożyć na amortyzację tylko brać w lizingu powinni odpowiadać karnie ludzie za takie zarządzanie.

Konstytucji RP. Zasada legalizmu, o której mowa w powołanym przepisie, oznacza, że organ władzy publicznej nie może podejmować czynności (tu: uchwał), jeżeli nie ma do tego wyraźnej podstawy prawnej. Może też działać wyłącznie w granicach konkretnego przepisu. Tylko w nadzwyczajnych okolicznościach Sąd dopuściłby możliwość „powołania do pełnienia obowiązków”, ale organ nie wykazał (ani w uzasadnieniu uchwały, ani w toku postępowania sądowoadministracyjnego), że takie okoliczności rzeczywiście w sprawie wystąpiły. Reprezentujący organ pełnomocnik nie potrafił na rozprawie nawet wskazać, czy nowy konkurs na dyrektora SP ZOZ-u z terminem zgłaszania kandydatur na 25 czerwca 2018 r., w ogóle został rozstrzygnięty. Ustawa o działalności leczniczej w art. 46 ust. 2 przewiduje ściśle określone warunki, jakie musi spełnić osoba zatrudniana na stanowisku dyrektora podmiotu leczniczego. Zgodnie więc z powołanym przepisem kierownikiem podmiotu leczniczego niebędącego przedsiębiorcą mogła być osoba, która: 1) posiadała wykształcenie wyższe; 2) posiadała wiedzę i doświadczenie dające rękojmię prawidłowego wykonywania obowiązków kierownika; 3) posiadała co najmniej pięcioletni staż pracy na stanowisku kierowniczym albo ukończone studia podyplomowe na kierunku zarządzanie i co najmniej trzyletni staż pracy; 4) nie została prawomocnie skazana za przestępstwo popełnione umyślnie. Organ nie negował, że zasadniczo J. Z. nie spełniał kryteriów pozwalających na kierowanie podmiotem leczniczym. Sąd uznał więc, że zaskarżona uchwała powołująca jako pełnomocnika – do pełnienia obowiązków kierującego podmiotem leczniczym, osobę, która w ogóle nie mogła kierować podmiotem leczniczym – naruszyła prawo. Dodatkowo, powołana ustawa w art. 49 ust.1 pkt 1 przewiduje obowiązek przeprowadzenia konkursu na stanowisko kierownika podmiotu leczniczego. Tylko w przypadku gdy w wyniku postępowania w dwóch kolejnych konkursach kandydat nie został wybrany podmiot tworzący nawiązuje stosunek pracy albo zawiera umowę cywilnoprawną z osobą przez siebie wskazaną po zasięgnięciu opinii komisji konkursowej (art. 49 ust.4). Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku z 17 grudnia 2015 r., II SA/Ke 974/15 brak przepisu przyznającego expressis verbis upoważnienie do powierzenia pełnienia obowiązków kierownika podmiotu leczniczego niebędącego przedsiębiorcą, oznacza niedopuszczalność takiego działania organu. Zasadniczo, brak przy tym podstaw do uznania istnienia luki prawnej w tej kwestii, bowiem można przytoczyć przykłady rozwiązań wskazujących, że tam gdzie ustawodawca miał zamiar wprowadzić możliwość czasowego powierzenia pełnienia obowiązków określonego organu administracji publicznej czy kierownika innej jednostki organizacyjnej wykonującej zadania publiczne, to ją wprost w przepisach zawarł (WSA w Kielcach wskazał na poprzednio obowiązujący art. 36a ust.1d ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty – t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1457). Obecnie kwestie te reguluje art. 63 ust. 5 i 13 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 996 z późn. zm.). Podobnym przepisem jest art. 16a ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1983 z późn. zm.). Sąd ma świadomość, że teoretycznie niemożność „powołania do pełnienia obowiązków” może w pewnych sytuacjach faktycznych skomplikować zarządzanie podmiotem leczniczym (tak było przykładowo w sprawie rozstrzyganej wyrokiem NSA z 15 marca 2016 r., II OSK 112/16). Jednakże to do organu należy wykazanie w sposób przekonywujący, że nie było innej możliwości działania niż powierzenie „pełnienia obowiązków” osobie, która albo nie spełniała ustawowych kryteriów kierownika podmiotu leczniczego, albo też nie została wyłoniona w konkursie. W rozpoznawanej sprawie, jak wskazała skarżąca, stosunek pracy poprzedniej Dyrektor SP ZOZ wygasał dopiero 30 kwietnia 2018 r. To starosta 9 lutego 2018 r. zwolnił dotychczasową Dyrektor SP ZOZ z obowiązku pracy. Z akt nie wynika, czy zaistniały jakieś nadzwyczajne okoliczności, że należało dotychczasową Dyrektor odsunąć od wykonywanych obowiązków. Niezależnie od powyższych okoliczności, zgodnie ze statutem SP ZOZ – funkcje pomocnicze wykonywać miał m.in. Zastępca Dyrektora ds. Lecznictwa (§9 pkt 4 statutu). Sąd zwraca uwagę, że z przepisów ustawy o działalności leczniczej wynika, że samodzielny zakład opieki zdrowotnej może mieć – w tym samym czasie – tylko jednego kierownika. Niedopuszczalne jest zatem powierzenie obowiązków kierownika szpitala w czasie (a więc 13 lutego 2018 r.), w którym nie upłynął okres wypowiedzenia umowy poprzedniej Dyrektor (trwający do 30 kwietnia 2018 r.). Opisane powyżej naruszenia art. 46 ust.1 ustawy o działalności leczniczej polegające na powołaniu J. Z. do pełnienia obowiązków Dyrektora – SP ZOZ w P – pełnomocnika Zarządu Powiatu – w okolicznościach, w których organ nie wykazał, że uzasadnione było odstąpienie od kryteriów wymaganych od kierownika podmiotu leczniczego oraz postępowania konkursowego – spowodowały uznanie zaskarżonej uchwały za wydaną z naruszeniem prawa. Sąd stwierdził więc nieważność zaskarżonej uchwały zgodnie z art. 147 §1ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 z późn. zm.). O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 200 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zasądzając na rzecz skarżącej koszty opłat sądowych od skargi i skargi kasacyjnej (300 i 150 zł) jakie powinna ponieść. Sąd zobowiązał przy tym skarżącą do uzupełnienia brakującej kwoty 200 zł, jaka miała zostać wpłacona do kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na poczet skargi. Powrót do listy