Kompleksowe oczyszczenie, czy tylko prace doraźne. Rusza dyskusja na temat rewitalizacji Zalewu Zemborzyckiego

W piątek 25 października o godz. 16.30 w auli Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego przy ul. Konstantynów w Lublinie mieszkańcy Lublina będą mogli wyrazić swoją opinię na temat planowanej rewitalizacji i przebudowy Zalewu Zemborzyckiego. W trakcie spotkania w ramach konsultacji społecznych przedstawione zostaną oraz omówione warianty koncepcyjne tego przedsięwzięcia.

Wody Polskie, które administrują tym akwenem, zamierzają przywrócić mu funkcję rekreacyjną przy zachowaniu funkcji retencyjnej. Zalew ma zagwarantować nienaruszony przepływ wody w korycie rzeki Bystrzycy, być rezerwuarem wody, zasilać podziemny zbiornik wody pitnej, zapewniać pobór wody na potrzeby Elektrociepłowni Wrotków, zmniejszać zagrożenia powodziowe dla miasta Lublina, być miejscem rekreacyjno – sportowym oraz spełniać założenia gospodarki rybackiej.

Przygotowane zostały trzy warianty rewitalizacji Zalewu Zemborzyckiego. Pierwszy z nich, określany jako rozwiązanie tymczasowe, polega głównie na usunięciu warstwy mułu z dna zbiornika oraz wzmocnienie zapory za pomocą elastycznej mieszanki cementowo – bentonitowej. Muł miałby zostać wybrany za pomocą specjalnych maszyn odsysających, bez konieczności spuszczania wody. Koszt przeprowadzenia tych prac jest najniższy, gdyż wynosi szacunkowo ok. 118 mln zł.

Drugi wariant zakłada dodatkowo wybudowanie zbiornika typu pośredniego wraz z ewentualnym małym zbiornikiem przedwstępnym, a także jazu powłokowego wraz z przepławką. Wstępny zbiornik miałby zatrzymywać ok. 50 proc. zanieczyszczeń, co miałoby zagwarantować czystszą wodę w Zalewie, a także zmniejszyłoby ryzyko zakwitu sinic. Prace potrwałyby cztery lata, a ich koszt oszacowano na 175 mln zł.

Wariant trzeci to już kompleksowe oczyszczenie dna zalewu. Wiąże się on jednak z całkowitym spuszczeniem wody ze zbiornika. Dzięki temu, oprócz mułu zostałby wybrany również torf. Do tego dochodzi wykonanie pełnego remontu zapory oraz urządzeń upustowych i przepławki. Pozwoliłoby to również na znaczące, gdyż ponad dwukrotne zwiększenie głębokości i objętości zbiornika. Rozwiązanie to jest również najdroższe, gdyż jego szacunkowy koszt to ok. 670 mln zł z czego 90 proc. to koszty usunięcia 7,5 mln m3 mułu i torfu.

Wariant ten jest najbardziej optymalny, jednak oprócz plusów niesie za sobą także wiele minusów. Chodzi głównie o długie, gdyż czteroletnie całkowite wyłączenie zalewu z użytkowania, czy też pogorszenie w tym czasie sytuacji ekologicznej. Do tego dochodzi brak miejsca na składowanie torfu oraz hałas i duże natężenie ruchu. Przedstawiciele Wód Polskich tłumaczą, że patrząc na sprawy hydrotechniczne, najlepszym rozwiązaniem jest trzeci wariant. Jak na razie są to dopiero propozycje, które zostaną poddane pod dyskusje z mieszkańcami. Każdy zainteresowany może też zgłaszać swoje propozycje związane z rewitalizacją zalewu.

(fot. Zwiedzaj Lubelskie)