Zderzenie dwóch ciężarówek na al. Kraśnickiej. Były spore utrudnienia w ruchu

Witam wszystkich forumowiczów.
Mam ponad 40 lat. Jeżdżę jako kierowca ciężarówki w ruchu międzynarodowym. Jeździłem jako kierowca autokaru turystycznego po Europie i Skandynawii. Wcześniej jeździłem w komunikacji miejskiej, zarówno prywatnej jak i MPK. Jeszcze wcześniej jako zaopatrzeniowiec i przedstawiciel handlowy. Księżyc „odwiedziłem” i to nie raz 😉
Powiem tyle:
Niezależnie czy to w Lublinie czy w Szczecinie czy w innej polskiej mieścinie trzeba uważać na „szoferów” z komunikacji miejskiej. Wyjeżdżają z zatoki kiedy chcą i jak chcą. Nie zwracają uwagi na innych, bo to oni są najważniejsi w mieście (zaraz po nich kierowcy taxi).
Takie sytuacje zdarzają się i w Anglii (tam też jeździłem autobusem) i w Niemczech, Szwecji, Norwegii… itp. – między innymi tam jeździłem, jeśli nie autokarem to ciężarówką. Ale takie podejście i wymuszenia to rzadkość, a u nas jest to nagminne. Dlaczego?
Ponieważ kierowcy z Polski wyjechali, między innymi do w/w krajów aby zarabiać pieniądze.
W Polsce w komunikacji miejskiej (i nie tylko) jeżdżą przysposobieni szoferzy, którzy pracują jako kierowcy autobusu za 1600-2000 zł na miesiąc. Taką kasę można zarobić i w markecie u Jeronimo. Nie można od nich wymagać profesjonalizmu. Chyba, że po kilku latach jazdy. Niestety większość z nich odejdzie do lepiej płatnej pracy. Na na ich miejsce przyjdą nowi, bez odpowiedniego wykształcenia.
Nieznaczna garstka zarabiających ok 3000 zł to kierowcy w wieku przedemerytalnym, którzy zarabiają tyle dlatego iż mają dodatkowe pieniądze za staż pracy. Oni dociągną już do emerytury.
Dlaczego o tym piszę? Znam wielu takich z komunikacji miejskiej w Lublinie. W większości (zaznaczam: w większości) są to ludzie, którzy nie posiadają nawet własnego auta. Posiadali za to prawo jazdy kat. B (nie mając nawet doświadczenia w tej kategorii) i w urzędzie pracy lub na innych kursach zdobyli prawo jazdy kat. D.
Chwała im za to, że się starają i próbują. Ale dlaczego kosztem ludzi (czyt. PASAŻERÓW) MPK czy podobne firmy z komunikacji zatrudniają takich ludzi? Sam sobie zadałem pytanie retoryczne…
Za nieszczęsnej komuny i w okresie postkomunistycznym, aby zostać kierowcą autobusu nie wystarczał sam wiek i zdany egzamin. Trzeba było mieć udokumentowany staż na „niższych” kategoriach (B,C). Ewentualnie mając prawo jazdy w kieszeni jeździło się najpierw jako drugi kierowca, pomocnik itp. itd. Dopiero po odbyciu określonego stażu można było zostać „Panem KIEROWCĄ” 🙂
Tak. Panem kierowcą. Kiedyś to coś znaczyło i ludzie mieli szacunek do tego kto nas wiezie. Zdawali sobie sprawę, że ich życie jest w pewnym sensie w rękach kierowcy (do pilota w samolocie szacunek jest, a do kierowcy autobusu nie – dziwne?).
Dzisiaj nie można dziwić się ludziom, że nie mają do nich szacunku, skoro woża nas „szoferzy”.
Dzisiaj to wszystko czego uczyli nas rodzice i dziadkowie, logiczne wydawałoby się zasady współżycia społecznego, nic nie znaczą. Każdy jest najmądrzejszy i najważniejszy. Płaci i wymaga! A gdzie empatia? Przecież każdy z nas spotyka się nie raz z jej brakiem. Czemu nie uczymy się na własnych błędach? Czy jako społeczeństwo zawsze już będziemy skazani na porażkę wynikającą z naszego charakteru. Przecież czas płynie i powinniśmy wyciągać wnioski z historycznych błędów.
Czasami dochodzę do wniosku, że jednak mimo tego iż mieszkam w Polsce to dookoła niewielu jest Polaków.
Pozdrawiam wszystkich pracujących, a nie kolaborujących.
P.S. Miałbyć krótki post n.t. kolizji, a rozpisałem się jak na egzaminie w szkole 😉