Ostatnia gruntowa droga wojewódzka otrzymała nawierzchnię

Koniec z gruntowymi drogami wojewódzkimi w naszym regionie. Ostatnia właśnie dostała asfaltowy dywanik.

Droga wojewódzka kojarzy się z kierowcom z trasą, którą w miarę normalnych warunkach dojedziemy w interesujące nas miejsce. Mało kto by uwierzył, że trasą wojewódzką może być polna droga, biegnąca przez las, w której pełno jest błotnych kolein a jazda z prędkością powyżej 20 kilometrów na godzinę grozi zniszczeniem samochodu. Tymczasem tak właśnie wyglądała jeszcze niedawno droga wojewódzka nr 867 na odcinku w naszym województwie. Wyglądała, gdyż właśnie ucywilizowano jej stan i warunki jazdy, poprzez położenie nawierzchni oraz utwardzenie poboczy.

Tymczasem droga ta jest ważną trasą, gdyż łączy Lubelszczyznę z przejściem granicznym z Ukrainą w Korczowej, a na naszym odcinku przejście graniczne w Hrebennem. Dodatkowo prowadzi tędy dojazd do popularnego uzdrowiska w Horyńcu. Jednak dla większości pojazdów była ona całkowicie niedostępna. Dało się nią przejechać tylko palcem po mapie, ze względu na ok. dwukilometrowy odcinek przebiegający przez las na odcinku Siedliska-Prusie, który to był zwykłą gruntową drogą leśną. Jednak trasa ta znajdowała się na większości map oraz w nawigacjach samochodowych, co powodowała przypadki, że kierowcy dużych samochodów ciężarowych wpadali tu w pułapkę, kończąc jazdę w błocie lub piachu.

Z Siedlisk do Horyńca jest 18 km. Wielu mieszkańców dojeżdża tam do pracy, jednak gdy padało, bądź też w zimie musieli nadrabiać drogi jadąc prawie trzykrotnie dłuższą trasą przez Bełżec, gdyż nawet samochody osobowe nie mogły pokonać tego blisko dwukilometrowego odcinka. Nie było również dnia, żeby mieszkańcy nie musieli tłumaczyć zbłąkanym kierowcom jak przejechać by nie utknąć w lesie. Z kolei osoby posiadające ciągniki rolnicze były bardzo cenione, gdyż dla kierowców, którzy utknęli był to jedyny ratunek by wydostać się z pułapki.

Plany budowy nieistniejącego odcinka drogi sięgają 1999 roku. Jednak skończyło się wtedy tylko na rozmowach pomiędzy samorządami obu województw. Dopiero w 2006 padły konkretne zapewnienia o budowie trasy. Jednak zakończyły się tym, że wybudowano brakujące odcinki po stronie województwa podkarpackiego a u nas wykarczowano część lasu a reszta pozostała bez zmian. Dwa lata temu lokalni samorządowcy rozpoczęli batalie o połączenie drogi w jeden odcinek.

Jednak prace rozpoczęły się dopiero w bieżącym roku i po wielu latach batalii o połączenie obu województw leśny odcinek stał się drogą z asfaltową nawierzchnią o szerokości 7 metrów.

(fot. archiwum)
2013-11-24 08:00:00