Warto poczytać na witrynie Pana Stanisława ciekawych porad https://www.pawie.pl/, może nas to zaciekawi i sami rozpoczniemy hodowlę. 

Paw indyjski – bo to o nim mowa

Paw indyjski, znany pod łacińską nazwą jako Pavo cristatus, jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych i spektakularnych ptaków na świecie, często kojarzonym z luksusem, pięknem i dumą. W Polsce nazywamy go pawiem niebieskim, ale nazwa ta jest potoczna. Jest to gatunek rodzimy dla Południowej Azji, szczególnie rozpowszechniony w Indiach i na Cejlonie, gdzie jest uznawany za narodowego ptaka. Oto kilka kluczowych informacji o pawiu indyjskim:

Wygląd Pawia

Samce są znane z ich imponującego, kolorowego ogona z charakterystycznymi okami, który rozkładają podczas zalotów do samic. Ten ogon, właściwie składający się z wydłużonych piór nadogonowych, może stanowić do 60% całkowitej długości ciała ptaka. Ciało pawia jest głównie niebieskie z zielonym połyskiem. Kolory mogą się zmieniać i przechodzić w zielone lub błękitne. Na głowie samca, a jakże korona –  królewski ptak musi mieć koronę.

Samica Pawia (pawice) są znacznie bardziej skromne pod względem kolorystyki, z głównie zielonkawo-brązowym upierzeniem, co pomaga im w kamuflażu podczas wysiadywania jaj. Ale jak przystało na królową – żonę Pana Pawia także posiadają koronę na głowie. Pawie indyjskie preferują otwarte lasy, tereny rolnicze i obszary w pobliżu wód. Mogą być również spotykane na obrzeżach obszarów zamieszkałych. Są to ptaki osiadłe, które żyją w małych grupach. Pawie są wszystkożerne, ich dieta składa się z różnorodnych roślin, nasion, owoców, a także owadów, małych gadów i gryzoni. U nas Polsce ptaki które uciekły z hodowli zdziczały i przejęły zachowania swoich azjatyckich przodków.  

Rozmnażanie Pawi

Sezon rozrodczy trwa zazwyczaj od kwietnia do września. Samce prezentują swoje piękne ogony, aby przyciągnąć uwagę samic i odstraszyć rywali. Samica składa od 4 do 6 jaj w ukrytym gnieździe na ziemi, które następnie wysiaduje przez około 28-30 dni. Zachowanie mają podobne do Indyków, także jak indyczki samica pawia siedzi cierpliwie na jajkach i czule opiekuje się wyprowadzonym lęgiem.

Inkubacja jaj pawi

Aby mieć pewność że cenny przychówek się nie zmarnuje wielu hodowców zbieraj jaja zniesione przez samice i samodzielnie przeprowadza lęgi w specjalnych inkubatorach do jajek. Jeżeli zdecydujemy się na hodowlę warto tez przewidzieć taką opcję, że sami będziemy wylęgać jaja. Inkubatory do jaj pawi to tak naprawdę te same urządzenia co możemy użyć do wykluwania jaj kurzych czy gęsich. Jajka pawi są bardzo drogie dlatego nie warto ryzykować, inkubator jest po prostu pewniejszy.

Woliera dla Pawi 

Mimo że Pawie mogą, żyć w naszym przydomowym ogrodzie potrzebują bezpiecznego miejsca dla siebie, a tak naprawdę to hodowca potrzebuje mieć miejsce gdzie będzie je karmił podawał leki itp. Woliera dla pawi powinna być przestronna i dostosowana do specyficznych potrzeb tych majestatycznych ptaków.  Jeżeli woliera ma służyć na stałe tym pięknym ptakom, czyli będą tam cały czas i nie będą wypuszczane musi być duża.  Idealna woliera zajmuje powierzchnię co najmniej 20 metrów kwadratowych dla pary pawi, z wysokością przynajmniej 2,5 metra, aby umożliwić im swobodne podfrukiwanie i siadanie na gałęziach, co jest kluczowe dla ich dobrego samopoczucia. Konstrukcja musi być wykonana z mocnej, trwałej siatki wolierowej – są specjalne siatki do budowy wolier. Przy konstruowaniu takiego wybiegu  należy zapewnić ochronę przed drapieżnikami poprzez założenie elektrycznego pastucha.

Wewnątrz woliery ważne jest, aby zapewnić zacienione i zadaszone obszary chroniące przed skrajnymi warunkami pogodowymi. Niezbędne jest zapewnienie łatwo dostępnego źródła czystej, świeżej wody do picia, a także miejsca do karmienia, gdzie będziemy mogli podawać paszę i zboża w karmidłach. Projektując wolierę, należy również uwzględnić  mocne i stabilne grzędy imitujące naturalne gałęzie, które oferują pawiom miejsce do odpoczynku. Paw szczególnie samiec chętnie siedzi na takiej gałęzi, a ciężki ogon zwisa w dół. Tak zaprojektowana woliera stanie się nie tylko bezpiecznym schronieniem dla pawi, ale także miejscem, gdzie będą mogły w pełni rozwinąć swoje piękne ogony, prezentować je podczas toków i tańców godowych. Więcej o budowie woliery można przeczytać na woliera.com.pl

Zacznijmy hodowlę pawi

Hodowla pawi może być niezwykle satysfakcjonującym doświadczeniem, oferującym nie tylko możliwość podziwiania ich spektakularnego piękna na co dzień, ale także wzbogacającym życie hodowcy o bliski kontakt z naturą i jej cudami. Hodowla może nieść pewną uciążliwość dla sąsiadów bo pawie są dość głośne i skrzeczą ale nie jest to bardziej uciążliwe i pianie koguta. Pawie są stosunkowo łatwe w utrzymaniu, o ile ich podstawowe potrzeby dotyczące woliery i karmienia będą spełnione. Hodowla pawi może również przynieść pewne korzyści finansowe, np. poprzez sprzedaż piór, które są cenione za swoje dekoracyjne walory wykorzystywane są do ozdób krawieckich i biżuterii. Na pewno warto spróbować.