Coraz więcej modliszek w Lublinie. Należy pamiętać, że owady te są pod ochroną (zdjęcia)

Modliszka zwyczajna (Mantis religiosa „modląca modliszka”) to nasza jedyna w kraju modliszka i jednocześnie największy gatunek europejski z tego rzędu owadów. Nazwa najprawdopodobniej pochodzi od charakterystycznego układu sylwetki owada. Skierowane do góry przednie odnóża chwytne, układające się w sposób, przypominający modlącego się człowieka. Spotkanie modliszki będzie coraz częstsze, bo te ciepłolubne owady, już na stałe zagościły w naszym środowisku.

W Polsce do początku XX. wieku modliszka była spotykana głównie w Kotlinie Sandomierskiej i na Podkarpaciu. Na początku XXI wieku pojawiło się wiele nowych stanowisk tego gatunku, jednak większość z nich była zlokalizowana w niedalekiej odległości od dwóch głównych populacji: sandomierskiej i karpackiej. Po roku 2010 odnotowywano coraz więcej stanowisk w innych, południowych regionach kraju: na Opolszczyźnie, Śląsku, w Małopolsce, Górach Świętokrzyskich czy na południowym Mazowszu. W wyjątkowo ciepłym, 2015 roku modliszka gwałtownie zwiększyła swój zasięg i była spotykana na Podlasiu oraz Pojezierzu Mazurskim.

Zmiany zasięgu występowania modliszki są związane ze zmianami klimatycznymi – coraz cieplejsze lata sprzyjają przeżyciu tego gatunku, a zimy z niewielką ilością dni mroźnych powodują, że nie przemarzają kokony jajowe tego gatunku. Ponadto w ciepłe lata modliszka ma pod dostatkiem pokarmu – szczególnie owadów z grupy prostoskrzydłych – koników polnych, pasikoników i innych szarańczaków.

Modliszka jest gatunkiem wybitnie termofilnym. Dorosłe osobniki, można spotkać od sierpnia do października, w ciepłe dni, na nasłonecznionych polanach, obrzeżach lasu i łąkach, gdzie gleba jest sucha, a wokół jest pełno roślin. Najczęściej występują w ubarwieniu jaskrawej zieleni, chociaż zaobserwowano również odmiany: brązową, zielonożółta i jasnobrązową.

Występuje u nich dymorfizm płciowy – samice osiągają 5-7,5 cm dł., samce są nieco mniejsze i dorastają do 4-6 cm dł. Potrafi długo czatować zastygła bez ruchu w oczekiwaniu na ofiarę, gdy ta dostatecznie blisko się zbliży, wówczas modliszka rzuca się z przednimi odnóżami na zdobycz i natychmiast ją żywcem pożera, najczęściej zaczynając od głowy. Jej menu stanowią głównie szarańczaki i muchówki. Nigdy nie zjadają padłych owadów.

Osobliwą cechą modliszek jest możliwość kręcenia trójkątną głową bez poruszania całym ciałem, nie potrafi tego żaden inny owad. Dzięki temu samica może odwrócić się podczas zbliżenia i pożreć kopulującego z nią samca. Robi to jednak dopiero wtedy, gdy ma pewność, że dostarczył on wystarczającą ilość nasienia do zapłodnienia jaj. Wg badań tylko około 1/3 prokreacyjnych spotkań kończy się śmiercią samca. W Polsce modliszki są prawnie chronione.

(fot. nadesłane Przemysław\lublin112.pl\źródło informacji KPN\LP)