Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej im. św. Jana z Dukli z certyfikatem „Szpitala Dobrej Praktyki Żywienia Klinicznego”

Leczenie żywieniowe (żywienie kliniczne) to postępowanie lekarskie obejmujące ocenę stanu odżywienia, ocenę zapotrzebowania na niezbędne substancje odżywcze i ich podawanie w postaci zwykłych produktów odżywczych, płynnych diet doustnych lub sztucznego odżywiania, monitorowanie stanu klinicznego i zapewnienie optymalnego wykorzystania wybranej drogi karmienia. Polega na podaży drogą pozajelitową (dożylną), dojelitową (lub obiema jednocześnie), czy doustną substancji odżywczych w ilościach pokrywających aktualne potrzeby chorych, którzy nie mogą odżywiać się normalnie lub odżywiają się w sposób niedostateczny.

Terapia żywieniowa ma szczególne znaczenie dla pacjentów chirurgicznych, onkologicznych, neurologicznych czy osób krytyczne chorych. Eksperci apelują, że wszyscy pacjenci, u których istnieją wskazania do postępowania żywieniowego, bezwzględnie powinni je otrzymywać. Wprowadzenie leczenia żywieniowego prowadzi do zmniejszenia ryzyka wystąpienia powikłań u pacjentów, skraca czas hospitalizacji i obniża ryzyko ponownego przyjęcia do szpitala. Warto podkreślić, że wiąże się to nie tylko, z korzyściami klinicznymi dla pacjentów, ale także z korzyściami ekonomicznymi dla placówki poprzez obniżenie kosztów leczenia.

Wyróżnienie dla 17 szpitali podczas gali wręczenia certyfikatów w ramach Zjazdu POLSPEN

Przyznane certyfikaty programu „Szpital Dobrej Praktyki Żywienia Klinicznego – Leczenie przez żywienie” potwierdzają zapewnienie pacjentom ciągłego dostępu do wysokiej jakości terapii żywieniowej i wymagają odnowienia, co 2 lata. W tym roku, aż 17 szpitali otrzymało certyfikat potwierdzający, że nadal spełniają wysokie standardy opieki żywieniowej oraz kontynuują doskonalenie swoich praktyk w zakresie żywienia klinicznego. W wyniku recertyfikacji nagrodzono również Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej im. św. Jana z Dukli.

– Cieszy nas fakt, że duża część szpitali poprawiła swoje wyniki. Z pewnością certyfikacja wpływa pozytywnie na realizację procedur żywieniowych i motywację zespołów żywieniowych. Najmocniejsze strony szpitali to zapewnienie dostępu do diagnostyki laboratoryjnej i obrazowej niezbędnej do prowadzenia leczenia żywieniowego oraz dostęp do diet medycznych i specjalistycznych preparatów do żywienia pozajelitowego, sprzętu jednorazowego, a także pomp do prowadzenia leczenia żywieniowego w różnych sytuacjach klinicznych. Zauważamy, że wciąż największymi problemami szpitali jest organizacja ambulatoryjnego poradnictwa żywieniowego i zapewnienie dostępu do kompletnych mieszanin do żywienia pozajelitowego, przygotowywanych w warunkach zgodnych ze standardami – podkreśla dr hab. n. med. Dorota Mańkowska-Wierzbicka, Prezes POLSPEN.

Niedożywienie pacjentów obciążeniem dla szpitali

Eksperci spotkali się podczas debaty, gdzie jasno wybrzmiały argumenty potwierdzające, że leczenie żywieniowe jest opłacalne dla pacjenta, lekarza i szpitala. Biorąc pod uwagę, że aż jedna trzecia pacjentów przyjmowanych do szpitala jest niedożywiona, a szacunkowe koszty leczenie pacjentów niedożywionych są średnio 3 razy droższe – należy popularyzować wśród personelu leczącego efektywność kosztową żywienia klinicznego dla placówki szpitalnej.

– Warto podkreślić, że nie leczenie niedożywienia jest nieuzasadnione ekonomicznie – niedożywienie zwiększa koszt po stronie szpitala, a nie płatnika. Prowadzenie terapii żywieniowej jest refundowane przez NFZ, więc jest korzystne przede wszystkim dla szpitali, nie tylko pod względem klinicznym, ale również finansowym. Pacjenci otrzymują niezbędne wsparcie, a szpital zyskuje poprzez zmniejszenie kosztów związanych z leczeniem powikłań i ewentualną ponowną hospitalizacją – zaznacza dr hab. n. med. Przemysław Matras, Prezes Polskiego Towarzystwa Żywienia Klinicznego.

(fot. nadesłane)