Archeolodzy odkryli ślady średniowiecznej osady na trasie przyszłej S17 w okolicach Zamościa (zdjęcia)

Na obszarze planowanej inwestycji drogowej S17 Piaski–Hrebenne, w rejonie Zamościa, od jesieni 2024 roku prowadzone są wykopaliskowe badania archeologiczne. Obejmują one odcinek nr 6 – pomiędzy węzłami „Zamość Wschód” a „Zamość Południe” – przebiegający przez teren o dużej wartości historycznej. Prace prowadzone są w miejscowości Łabunie (gmina Łabunie), na działkach zlokalizowanych w obrębie znanego stanowiska archeologicznego nr AZP 90-89/9-8, położonego na łagodnym stoku doliny rzeki Łabuńki.

Stanowisko to znajduje się pod ochroną konserwatorską – zostało ujęte w wojewódzkiej oraz gminnej ewidencji zabytków. Z uwagi na to, że trasa przyszłej drogi przecina ten obszar, Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków nakazał przeprowadzenie badań wykopaliskowych jeszcze przed rozpoczęciem prac budowlanych. Działania te realizowane są na podstawie stosownego pozwolenia konserwatorskiego, a ich wykonawcą – na zlecenie lubelskiego oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad – jest firma „Robert Prawniczak APB THOR Sp. z o.o.” z Gniezna.

W 2024 roku pracami kierował archeolog mgr Przemysław Szelest, który przebadał wstępnie powierzchnię 110 arów. W pierwszym etapie usunięto warstwę humusu i dokonano ręcznego oczyszczenia wykopów, co pozwoliło na wyróżnienie oraz udokumentowanie obiektów archeologicznych. W wyniku rozszerzenia zakresu prac, całkowita powierzchnia badań objęła niemal 3 hektary. W 2025 roku nadzór nad dalszymi badaniami przejęła mgr Elżbieta Peplińska.

Dotychczas w Łabuniach zadokumentowano 220 obiektów archeologicznych o zróżnicowanym charakterze. Wśród nich odnaleziono pozostałości po kilku dużych obiektach mieszkalnych o prostokątnym kształcie (ok. 5 x 6 metrów), którym towarzyszyły liczne jamy gospodarcze oraz dołki posłupowe – elementy konstrukcji naziemnych. Szczególnym znaleziskiem była średniowieczna studnia z drewnianą obudową, dobrze zachowaną mimo upływu wieków.

W obrębie badanych obiektów archeolodzy odnaleźli setki fragmentów ceramiki datowanej na XIV–XV wiek, ułamki kości zwierzęcych, kilka przedmiotów żelaznych, narzędzia krzemienne, a także szpilę wykonaną z kości, szydło i kamienne żarno. Wszystkie te znaleziska sugerują istnienie tu w przeszłości trwałej osady.

Wstępna analiza materiałów wskazuje, że większość zabytków pochodzi z późnego średniowiecza. Może to oznaczać, że odkryto pozostałości po najstarszym historycznie udokumentowanym osadnictwie w Łabuniach – miejscowości, która po raz pierwszy została wspomniana w dokumentach z 1428 roku. To znalezisko ma więc nie tylko wartość naukową, ale również istotne znaczenie dla lokalnej tożsamości kulturowej.

Badania archeologiczne w rejonie planowanej drogi S17 są cennym źródłem wiedzy o przeszłości regionu i przykładem odpowiedzialnego podejścia do ochrony dziedzictwa w kontekście dużych inwestycji infrastrukturalnych.

Galeria zdjęć

Następna strona

Zdjęcia P. Szelest

(Źródło: LWKZ)