Wilki na Roztoczu. Dzięki obroży łatwiej będzie badać zachowanie tych zwierząt

Wilki, które należą do zwierząt niezwykle trudnych do zaobserwowania, od lat żyją w lasach województwa lubelskiego. W ostatnich latach leśnicy odnotowali ich obecność na terenie nadleśnictw: Strzelce, Parczew, Chełm czy też Włodawa. Nie zawsze odnalezienie śladów bytności wilka oznacza, że zwierzęta te w danej okolicy przebywają na stałe. Często bowiem jest tak, że wilki tylko przechodzą podążając w poszukiwaniu nowego terenu, gdzie będą się mogły osiedlić. Warto też pamiętać, że nie ma powodów do obaw, gdyż atakują one ludzi głównie tylko w bajkach i legendach.

Jednak najlepiej wilki mają się w dużych skupiskach leśnych. Na stałe zamieszkują Roztocze, Lasy Janowskie i Puszczę Solską. Od czterech lat Roztoczański Park Narodowy, we współpracy ze Stowarzyszeniem dla Natury „Wilk” i Instytutem Genetyki i Biotechnologii Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego, prowadzi badania nad wilkami zamieszkującymi tereny parku i w jego otulinie. Wykorzystywano do tego montowane w różnych zakątkach lasów fotopułapki. Do tego analizowano ślady pozostawiane przez te zwierzęta.

Dotychczas poznano liczebność obu gatunków oraz różnorodność genetyczną i dietę wilka. Wiadomo, że okolicę zamieszkują dwie watahy, jedna licząca pięć, druga sześć osobników. Teraz naukowcy będą prowadzić bardziej zaawansowane badania z wykorzystaniem telemetrii. Kilka dni temu założyli jednemu z wilków obrożę z nadajnikiem GPS. Jest to zdrowy, około sześcioletni rosły samiec o imieniu Kosy. Uzyskane dzięki nadajnikowi dane pozwolą lepiej poznać zachowania i wymagania przestrzenne roztoczańskich wilków, co pozwoli skuteczniej chronić te drapieżniki.

Wilki są zwierzętami terytorialnymi, żyją w grupach rodzicielskich tzw. watahach, które liczą od 2 do nawet 11 osobników. Wielkość terytorialna jednej watahy wynosi od 150 do 300 kilometrów kwadratowych, w zależności od ilości dostępnego pożywienia. Statystycznie, w ciągu doby, wilki mogą przemieszczać się w poszukiwaniu pożywienia na odległość ok. 23 kilometrów. Rekordzistom udaje się pokonać ponad 60 kilometrów. Podstawowym ich pokarmem są dzikie ssaki kopytne, najczęściej sarny, dziki, jelenie, łanie oraz niektóre gryzonie.

(fot. P. Stachyra)