Kolejne ogniska wścieklizny w woj. lubelskim

W czwartek potwierdzono cztery nowe ogniska wścieklizny w województwie lubelskim, obejmujące powiaty tomaszowski, zamojski oraz hrubieszowski. Wzrost liczby przypadków tej groźnej choroby sprawia, że służby sanitarne apelują o wzmożoną ostrożność oraz o przestrzeganie zasad bezpieczeństwa w kontaktach ze zwierzętami.

Apel do właścicieli zwierząt domowych

W obliczu zagrożenia wścieklizną szczególny nacisk kładzie się na profilaktykę. Właściciele psów i kotów są zobowiązani do zaszczepienia swoich zwierząt przeciwko tej chorobie. Szczepienie jest kluczowym sposobem na ograniczenie ryzyka zakażenia oraz ochronę zarówno zwierząt domowych, jak i ich właścicieli.

Zasady bezpieczeństwa w kontaktach ze zwierzętami

Wścieklizna jest chorobą śmiertelną, która może przenosić się na ludzi poprzez kontakt z zakażonymi zwierzętami. W związku z rosnącym zagrożeniem, służby apelują, by unikać kontaktu z obcymi lub dzikimi zwierzętami, zwłaszcza w regionach, gdzie potwierdzono nowe ogniska choroby.

– Nie karm, nie głaszcz, nie podchodź do zwierzęcia, jeśli go nie znasz! – przestrzegają specjaliści, podkreślając, że nawet niewielka interakcja może stanowić ryzyko zakażenia.

Jak rozpoznać i reagować na zagrożenie?

Wścieklizna może objawiać się nietypowym zachowaniem zwierząt, takimi jak nadmierna agresja, ślinienie się czy problemy z koordynacją. W przypadku zauważenia takich objawów u zwierzęcia, szczególnie dzikiego, należy natychmiast zgłosić to służbom weterynaryjnym i unikać kontaktu.

Co zrobić w przypadku ugryzienia człowieka przez dzikie lub domowe zwierzę?

Ważne jest aby jak najszybciej dokładnie przemyć wodą i mydłem ranę lub powierzchnię narażoną na kontakt ze zwierzęciem i skontaktować się z lekarzem medycyny.

Każde ugryzienie człowieka przez dzikie zwierzę lub wzbudzające podejrzenie pogryzienie przez zwierzę domowe wymaga dokładnego sprawdzenia. Zdarzenie powinno zostać zgłoszone powiatowemu lekarzowi weterynarii (dane teleadresowe powiatowych lekarzy weterynarii dostępne są tutaj).

Objawy wścieklizny

Okres inkubacji choroby (czyli okres od momentu zakażenia do wystąpienia objawów klinicznych) jest różny i zależy m.in. od ilości wprowadzonego do organizmu wirusa, jego zjadliwości, wrót zakażenia (miejsca zranienia), charakteru (rozległości) ran oraz gatunku i wieku wrażliwego zwierzęcia. Przyjmuje się, że okres inkubacji u zwierząt trwa od kilku dni do ponad 7 lat, przy czym przeważnie wynosi:

• u małych zwierząt (pies, kot, owca, koza, świnia) – od kilku do 90 dni;
• u dużych zwierząt (bydło, koniowate) – od kilku do 180 dni.

Choroba może mieć postać cichą lub szałową, a jej objawy są różne i zależą od gatunku zwierzęcia:

• psy – występuje niepokój, nadmierna pobudliwość, włóczęgostwo, spożywanie niejadalnych przedmiotów, wzmożony popęd płciowy, agresja, ochrypłe szczekanie, ślinotok, opadanie żuchwy z wypadaniem języka, zez, niedowłady kończyn i inne porażenia;
• koty – odnotowuje się podobne objawy jak u psów, przy czym zwierzęta chowają się, uciekają, nieustannie miauczą, zachowują się agresywnie, a śmierć poprzedzona jest zwykle porażeniem kończyn;
• bydło – obserwuje się niestrawność i obniżone łaknienie, wzdęcie, zaparcie lub biegunkę, drgawki poszczególnych grup mięśni, ślinotok, parcie na przeszkody, ciągłe ryczenie, objawy podobne do rui, nienaturalne położenie głowy lub ogona, chwiejność i porażenia kończyn tylnych;
• świnie – występuje lękliwość, ochrypłe chrząkanie, kurczowe ruchy głowy i gryzienie ściółki;
• owce i kozy – odnotowuje się niepokój, wzmożony popęd płciowy, ochrypłe beczenie, nagle porażenia i upadki;
• konie –  obserwuje się wpadanie na ściany stajni, drgawki mięśniowe, objawy kolkowe i częste oddawanie moczu;
• zwierzęta dzikie – głównym objawem jest utrata wrodzonego lęku. Występuje także agresja przejawiająca się atakami na zwierzęta domowe, gospodarskie i ludzi. Dodatkowo, u nietoperzy obserwuje się utratę zdolności lotu, nadpobudliwość na dotyk i dźwięk, przewracanie się na grzbiet i aktywność dzienną niespotykaną u zdrowych osobników.

Należy podkreślić, iż nie wszystkie wymienione objawy muszą wystąpić u każdego zwierzęcia zakażonego wirusem wścieklizny.

Podejrzenie wścieklizny i dalsze postepowanie

W przypadku objawów nasuwających podejrzenie wścieklizny bądź też znalezienia martwego zwierzęcia (np. lis, nietoperz) sprawę należy zgłosić do właściwego miejscowo powiatowego lekarza weterynarii (dane teleadresowe dostępne są tutaj), który oceni, czy podejrzenie jest zasadne.