Mieszkańcy Świdnika znów wyjdą na ulice. Przed laty tak sprzeciwiali się kłamliwej propagandzie

We wtorek, 6 lutego, odbędą się obchody kolejnej rocznicy świdnickich spacerów. Oficjalne uroczystości rozpoczną się o godz. 18:00 mszą świętą w intencji uczestników wydarzenia, jaka zostanie odprawiona w kościele NMP Matki Kościoła. Po nabożeństwie zgromadzeni udadzą się na plac przy fontannie, gdzie nastąpi złożenie kwiatów przy pomniku Świdnickich Spacerów. Wystąpi też Jan Kondrak. Po wszystkim zaplanowano symboliczny spacer ulicą Niepodległości, tak samo jak 42 lata temu, kiedy to mieszkańcy Świdnika pokazali, jak w pokojowy sposób zaprotestować przeciwko komunistycznej propagandzie.

Początek protestów mieszkańców Świdnika miał miejsce 5 lutego 1982 roku. Wtedy to o godzinie 19.30 w geście sprzeciwu wobec kłamliwej propagandy szerzonej przez kontrolowaną przez komunistyczne władze telewizję, ludzie zaczęli wychodzić na ulice. Akcja została zainicjowana przez działaczy podziemnej „Solidarności” w tym mieście, a nietypową formę protestu wymyślił Jan Kaźmierczak, trener bokserów ze świdnickiej Avii, działacz NSZZ “Solidarność”, a potem podziemnej opozycji.

Informacja błyskawicznie trafiła pocztą pantoflową do wszystkich mieszkańców. Gdy rozpoczynało się główne wydanie Dziennika Telewizyjnego, mieszkańcy opuścili swoje mieszkania i skierowali się na ulicę Sławińskiego (obecnie Niepodległości). Tą główną ulicą miasta, a najważniejsze tuż pod oknami komendy milicji, mieszkańcy spacerowali chodząc w tą i z powrotem.

Oczywiście nie spodobało się to władzom, jednak mogła ona tylko bezradnie patrzeć na nieprzebrane tłumy na ulicy. Choć usiłowano wprowadzać różnego rodzaju restrykcje, mieszkańcy nie poddawali się, wiedząc że milicja praktycznie nic nie może im zrobić. Wiadomość o tym spektakularnym proteście zaczęła się rozszerzać na cały kraj a nawet świat. Z podziwem pisano o nim nawet w Stanach Zjednoczonych. Spowodowało to, że inne miasta wzięły przykład ze Świdnika i ich mieszkańcy również zaczęli wychodzić na ulice.

Władza została jednak tak urażona, że postanowiła zrobić wszystko, żeby zakończyć to, co stało się dla niej wielkim ciosem. Po blisko tygodniu, w Świdniku, jedynym mieście w Polsce, została przesunięta godzina milicyjna z 22 na 19. Na ulice wyjechały czołgi a także liczne oddziały ZOMO. To spowodowało, że w obawie przed krwawymi rozruchami, za namową świdnickiego księdza Jana Hryniewicza, 11 lutego mieszkańcy ostatni raz zorganizowali spacer. Jednak nie zrezygnowali z protestu. Wystawiali przodem do okna włączone telewizory i zapalali świece.