Niemce: Ten nastolatek powinien być wzorem dla innych dzieci. Uratował rannego kota

Dwie panienki policja nagradza za zlapanie menelika ktory ledwo stal na nogach przy probie kradziezy, a tego dzielnego chlopca kto nagrodzi?

też ratowałem kota… miałem wtedy 16 lat, to był 2010 rok, początek sierpnia. Wracając poboczem drogi przechodząc pod mostem zauważyłem leżącego kota, miauczącego w dodatku… stwierdziłem, że najprawdopodobniej potrącił go jakiś samochód, a ten kto nim kierował przeniósł biednego zwierzaka pod most pozwalając mu zdychać w męczarniach… tylko na tyle go było stać, porażka… Była to moja pierwsza styczność z takim zwierzęciem jak kot, ponieważ w domu od zawsze miałem psa, więc nie bardzo wiedziałem jak się obejść z takim zwierzęciem tym bardziej, że najprawdopodobniej doznał sporego urazu wewnętrznego. Wziąłem go na ręce… doniosłem go jakoś do najbliższego osiedla, po czym poprosiłem sprzedawczynię z pobliskiego sklepu o jakiś karton – do najbliższego weterynarza było jeszcze sporo drogi, a niesienie kota na rękach z takimi urazami sprawiało mu niepotrzebny ból. Niestety kot w drodze do weterynarza dawał coraz mniej oznak życia… jedyne co jeszcze zdążył zrobić przed schowaniem go do kartonowego pudełka… to mnie ugryźć do krwi w rękę – tym mi się odwdzięczył :< Gdy go doniosłem do weterynarza, lekarz stwierdził, że nie uda się go niestety już uratować, i że ze swojej strony to on może mu tylko skrócić cierpienia i podać specjalny zastrzyk usypiający… zaproponował mi jeszcze możliwość ratowania tego kota, ale stwierdził, że on tu się nim należycie nie zaopiekuje, a jeśli chcę to mogę spróbować dowieść go do najbliżej lecznicy dla zwierząt, gdzie stosownie się nim zaopiekują i być może zrobią to za darmo, pod warunkiem, że się pospieszę i zdążę to zrobić nim zdechnie…. Niestety nie miałem możliwości szybkiego przemieszczenia się wtedy z tamtego miejsca do tej najbliższej lecznicy dla zwierząt, a męczarnie tego biednego kociaka zmusiły mnie do decyzji, żeby go tam jednak zostawić i pozwolić temu lekarzowi skrócić jego męczarnie… Przynajmniej biedny nie konał z bólu pod mostem przez 10 albo więcej godzin. To niestety nie koniec historii, ponieważ jak później okazało się, że nie wiadomo czy ten kot nie był nosicielem jakiejś choroby zakaźnej, i przez to, że doznałem ugryzienia od niego musiałem przejść szereg szczepień na tężec, oraz wściekliznę, co było odgórnie zlecone przez sanepid, stało się to już klika dni po tym wydarzeniu… Niestety nie można było przebadać zwłok kota bo został on oddany do utylizacji. Dlatego wniosek po tym wydarzeniu nasuwał mi się jeden… czy jednak zawsze warto pomagać takim zwierzętom, nawet za cenę swojego zdrowia? Teraz jednak wydaje mi się, że warto…, ale trzeba to robić z głową i w miarę umiejętnie aby właśnie unikać takich sytuacji, przez, którą można by się było zarazić jakąś niebezpieczną chorobą od takich potrzebujących zwierząt. Niestety człowiek w takich chwilach, zwłaszcza w takim wieku rzadko kiedy myśli i zachowuje pełne swoje bezpieczeństwo, w danej chwili ma tylko myśl jak pomóc.

W sierpniu ubiegłego roku mój kot uległ takiemu samemu wypadkowi.miał wielki krwiak na oku,złamaną żuchwę i roztrzaskane podniebienie.poza tym żuchwa została wybita na zawiasie.Nie wyobrażam sobie by zostawić kota na pastwę losu.trafił na szczęście pod dobrą opiekę miał zdrutowaną żuchwę i podniebienie,krwiak na szczęście zszedł i oko dało się uratować ale szczęka jest przekoszona i musi jeść tylko mokrą karmę.W chwili obecnej jest najbardziej przytulaśnym członkiem rodziny i mimo poniesionych kosztów i czasu jaki musiałam poświęcić na bieganie po domu i wpychanie jedzenia do obolałej paszczki zrobiłabym to samo.wiem ile trzeba czasu i pieniędzy żeby wyprowadzić takiego powypadkowca ale warto